„Szesnastoletnia Hazel choruje na raka i tylko cudownej terapii jej życie zostało przedłużone o kilka lat. Jednak nie chodzi do szkoły, nie ma przyjaciół, nie funkcjonuje jak inne dziewczyny w jej wieku, zmuszona do taszczenia ze sobą butli z tlenem i poddawania się ciężkim kuracją. Nagły zwrot w jej życiu następuje, gdy na spotkaniu grupy wsparcia dla chore młodzieży poznaje niezwykłego chłopaka. Augustus jest nie tylko wspaniały, ale również, co zaskakuje Hazel, bardzo nią zainteresowany. Tak zaczyna się dla niej podróż, nieoczekiwana i wytęskniona zarazem, w poszukiwaniu odpowiedzi na najważniejsze pytania: czym są choroba i zdrowie, co znaczy życie i śmierć, jaki ślad człowiek może po sobie zostawić na świecie.

Wnikliwa, odważna, pełna humoru i ostra Gwiazd Naszych Wina to najambitniejsza i najbardziej wzruszająca powieść Johna Greena. Autor w błyskotliwy sposób zagłębia w niej tragiczną kwestię życia i miłości.” Źródło [link]

W ostatnim miesiącu wiele się mówi o Gwiazd Naszych Wina, większości pewnie będzie się kojarzyć z nowo nakręconym filmem. Niestety nie oglądnęłam go i nie mogę opowiedzieć nic o różnicach i podobieństwach. Jednak mogę powiedzieć, że książka zrobiła na mnie wielkie wrażenie pod wieloma względami.

Autor pisze z wielką dbałością o szczegóły. Jego opisy nie są zbyt długie i nie nudzą. Książka została napisana z perspektywy Hazel, więc wiemy jak się czuje. W sumie każdy kto słyszy o tej pozycji i o jej opisie, myśli że wie jaki będzie koniec książki. Z początku miałam podobne wrażenie, ale koleżanka powiedziała mi, że książka jest cudowna. I mogę jej tylko też podziękować za wspaniałą przygodę w świecie stworzonym przez Johna Greena.

Hazel Grace Lancaster jest narratorką Gwiazd Naszych Wina. Życie nie było dla niej przychylne i od paru lat zmaga się ze śmiertelnym rakiem płuc. Dla mnie jest to bohaterka godna podziwu. Nie mogę sobie wyobrazić, że kiedyś dostaje taką wiadomość, że możliwe, że za parę lat może miesięcy umrę w chorobie. 

Hazel żyje w świecie gdzie każdy przy niej czuje powagę, ponieważ nie można wspomnieć o niczym związanym z życiem i śmiercią, bo po prostu nie wypada. A sama dziewczyna nie może do różnych miejsc pójść, ponieważ jej organizm na to nie pozwala. Pasją Hazel Grace są książki, ponieważ może przeżyć wiele żyć, nie myśląc o swojej chorobie. Ukochaną jej książką jest Cios Udręki, gdzie główną bohaterką też jest nastolatka chorująca na raka. Dla mnie jest to postać godna naśladowania, ponieważ stara nam się pokazać, że nie warto się poddawać i trzeba żyć pełnią życia.

Augustus Waters jest chłopakiem, którego Hazel spotkała na grupie wsparcia. Od początku Gus był przemiły i mega optymistycznym gościem. Zawsze był uśmiechnięty i starał się wszystkich pocieszać na duchu mimo, że sam był chory. Przez całą książkę był dla mnie najlepszą postacią, ponieważ zawsze starał się wprowadzić wesoły nastrój nawet w iście pogrzebowych klimatach.

Przy końcu książki zużyłam chyba całą paczkę chusteczek i potem przez jeszcze jakieś piętnaście minut płakałam, jakie to życie jest niesprawiedliwe. Zakończenie zasługuje na medal w sumie nikt by się nie spodziewał takiego końca. Dla mnie to było zaskoczenie, ale tak go nie odczuwałam, bo co chwile przypominała się jedna smutna chwila w książce i dalej płakałam. Polecam tą książkę bardzo serdecznie i mam nadzieje, że wzbudzi Was takie emocje jak u mnie. Uprzedzam tylko, że trzeb przygotować paczkę chusteczek higienicznych. A może nawet dwie.

Tytuł: Gwiazd Naszych Wina

Autor: John Green

Wydawnictwo: Bukowy Las

Ilość stron: 310

Ocena: 10/10

Autorka recenzji: Hayles