Na wstępie warto zaznaczyć, że Pani Czterdziestu Żywiołów przypomina bardziej zbiór opowiadań i opis z okładki odnosi się do jednego z opowiadań zawartego w książce. Co więcej, jest ono ostatnie, dlatego nie zdziwcie się gdy otworzycie tą pozycję.

Byłam bardzo ciekawa jak Witold Dworakowski wykreował świat i jak ja się w nim odnajdę. Muszę przyznać, że nie miałam żadnego problemu i choć pojawiały się bardziej skomplikowane pojęcia, to autor bardzo dobrze je tłumaczył, dzięki czemu nie miałam żadnego problemu, by odnaleźć się w akcji. Ogólnie jestem zadowolona z lektury i mimo, że pojawiło się parę niedociągnięć (o czym będzie dalej), to miło spędziłam czas przy Pani Czterdziestu Żywiołów.

Co do słabszych elementów powieści, to na pewno zabrakło mi większego zagłębienia się w relację Kariny i Dexa. Od samego początku książki wiemy, że już długo pracują razem i bardzo dobrze się znają. Widać to po sposobie w jaki ze sobą rozmawiają oraz że rozumieją się praktycznie bez słów. Jednak dla mnie, jako czytelnika, zabrakło ważnych wydarzeń z ich wspólnej historii -  jak się poznali, co ich połączyło oraz co sprawiło, że są najlepszymi przyjaciółmi.

Zakończenie książki było takie jakie najbardziej lubię. Nie przesłodzone, ani nie pesymistyczne z bonusem w postaci niewiadomej co będzie dalej. Dzięki temu autor zostawił sobie otwartą furtkę, by w przyszłości, jeśli będzie mieć czas i  ochotę, powrócić do załogi statku Demeter.

Tytuł: Pani Czterdziestu Żywiołów

Autor: Witold Dworakowski