Jakiś czas temu ukazał się post o Spotkaniu z CzytamPierwszy.pl w Krakowie. Jedną z książek jakie udało mi się przywieźć byli Naznaczeni błękitem Ewy Białołęckiej. Ponieważ aktualnie mam bardzo dużo czasu, postanowiłam się zabrać za tą właśnie pozycję i przekonać się co zawiera pierwsza część Kronik Drugiego Kręgu.

Podczas czytania bardzo przeszkadzała mi nazwa Tkacze Iluzji. Strasznie kojarzyło mi się to z Tkaczami Światła, którzy występują w Drodze królów Brandona Sandersona. Nie dość, że nazwa prawie ta sama, to jeszcze obydwie grupy potrafią to samo, czyli tworzenie obrazów do złudzenia przypominających rzeczywistość. Na szczęście im dłużej czytałam, tym bardziej mogłam się do tego przyzwyczaić i już mnie tak to nie raziło.

Ogólnie Naznaczeni błękitem są dobrą lekturą, jeśli zmienimy trochę perspektywę. Według mnie książka jest skierowana do młodszego ode mnie grona czytelników i jeżeli cofnęłabym się o te parę lat wstecz w czasie, to pewnie o wiele bardziej by mi się spodobała. Te wydarzenia w książce, które uważam za mało porywające i banalne, jakiś czas temu na pewno by takie nie były. Młodsza ja zachwycona czytałaby o smokach, magach oraz przygodach głównego bohatera i na pewno stwierdziłaby, że chciałby mieć za przyjaciela chłopca o imieniu Kamyk. Jednak niestety bliżej mi do dorosłości niż dzieciństwa, dlatego na przykład moja aktualna wersja zastanawia się: Jak można nazwać dziecko Kamyk?!